Çarşamba, Şubat 5, 2025

Bir Sanatçının Hüsranı: Luigi Tenco’nun Trajik Hikayesi

Sen Remo sahilindeki Savoia otelinin 2. kat garsonu diğer meslektaşları gibi turist akınının fazla olduğu zamanlarda geceleri uyumaya dahi vakit bulamaz. Çoğu zaman koridorun dibindeki hasır sandalyede tavşan uykusuna yatar. Altmış birlik Emilio Lenzi, San Remo Müzik Festivalinin neticelerinin belli olduğu gece geç vakitlerde yine sandalyesinde tatlı uykusuna dalıyordu.

Ortalık sakin ıssız ve karanlıktı. Yalnız 219 numaralı kapının altından ölü bir ışık sızıyor, mezar sessizliği hüküm süren koridorun bir kısmını aydınlatmaya çalışıyordu…

219 Numaralı odada tek bir ışık yanıyordu. Gece lâmbası. Ve onun meydana getirdiği ışık haresinden biraz uzakta yatağın üstünde bir adam oturuyordu. ‘ Bu adam Luigi Tenco idi…

28 yıl şan şöhret peşinde koşup, son ümit bağladığı kapı olan San Remo Festivalinde de bir şey elde edemediği için ağlayan Luigi Tenco…

Altmış birlik garson Emilio Lenz’i tatlı uykusuna daldıktan biraz sonra bir tabanca sesiyle uyanacak fakat bunu rüya zannedip tekrar hasır sandalyesine yerleşecekti.

219 Numaralı odadaki 7,65 mm’lik Walther tabancada bir kurşun eksilmişti şimdi ve biraz önce ağlayan genç adam Luigi Tenoo şimdi yerde yatıyordu, cansız olarak…

Luigi Tenco ve 28 yıllık ömrü:

Luigi Tenco Alessandria’da doğmuştur. Cenova’da mühendislik tahsili ederken babası ölmüş, annesi de bir kalp hastalığına tutulmuştur. Ağabeysinin kendi çocuklarına yetiştirecek parası bile olmadığı için Luigi üniversite tahsilini yarıda bırakmaya mecbur kalmıştır. Milano’da bir cazda saksafon çalmaya başlamış bu arada «Un giorno doppo l’altro» adlı bestesini plağa doldurmuştur. Bu plak tahminlerin üstünde bir başarı ile 300.000 adet satılmıştır.

Bundan sonra Luigi kendisini için için yakan bir hırsla çalışmaya devam etmiştir. Tam beş sene çalışıp didinen Luigi her seferinde başarısızlığa uğramış ve en son çare olarak plâk şirketini değiştirmeyi denemiştir. Yeni/ plak şirketi (RCA) Luigi’yi meşhur etmek için elinden geleni yapmaya çalışmış, basın toplantıları ve balolar tertiplemiş, «San Remo Müzik Festivalinin rakipsiz favorisi Luigi’dir» şeklinde beyanatlar bile vermişlerdir.

Bu iyimser telkinler neticesinde Luigi yavaş yavaş San Remo’da birinciliği kazanacağına inanmaya başlıyordu. Fakat bilmediği bir hakikat vardı ki, rakipleri en az onun kadar hatta ondan da iyi idiler.

Nihayet beklenilen gün geldi. Luigi sahneye çıktığı zaman yüzü sapsarı idi ve terliyordu. Şarkısını söyledi, fakat, her zamankinden daha fena olarak. «Ciao Amore ciao» bittiği zaman, Luigi’de mahvolduğunu hissetmişti. Dalida ve diğer birkaç arkadaşı Luigi’yi ümitlendirmek için ellerinden geleni yaptılar, tekrar onun moralini yerine getirmeyi başardılar. Fakat acı gerçek meydana çıkınca ne Dalida ne de arkadaşları Luigi’yi teselli etmeye çalıştılar; zira faydasız olacağı muhakkaktı. Onu kendi haline bırakmaktan başka çare kalmamıştı…

Luigi otele geldi ve bir müddet sonra başta anlattığımız trajedi gerçekleşti. Luigi intihar etmişti…

Luigi’den yarım saat sonra otele gelen Dalida 219 numaralı kapının altında ışık görünce içeri girdi ve Luigi’yi gördü… “Ciao Amore ciao”ın solisti yerde yatıyordu, bir kan gölünün içinde…

24 saat sonra Luigi’nin senelerdir beklediği şan ve şöhret onu bulacak dört gün içinde ise «Ciao Amore ciao »dan 20.000 adet satılacaktı… Bugün «Ciao Amore Ciao» listelerde San Remo birincisinden ilerde yer alıyor…

Luigi Tenco istediğine böylece kavuşmuş oldu ama ne yazınki çok, çok geç…

Vokal. 1967 – Sayı 1